Od drveta do drva

Ime­nica drvo ima dvije sklo­nidbe: jednu prema osnovi drv‑ (drva, drvu, drvom…), a drugu prema pro­ši­re­noj osnovi drvet‑ (drveta, drvetu, drve­tom…). Oblici s pro­ši­re­nom osno­vom jav­ljaju se tek od 17. sto­ljeća, oni su dakle mlađi, a to se može pove­zati s činje­ni­com da su mno­žin­ski oblici s pro­ši­re­nom osno­vom u upo­trebi osjetno rjeđi (pri­mje­rice oblik drve­tima pri­lično se rijetko upo­treb­ljava). Iako danas supos­toje obje sklo­nidbe, nji­hovi su oblici u hrvat­skome stan­dard­nom jeziku zna­čenj­ski podijeljeni.

Oblici prema kra­ćoj osnovi ozna­čuju drvo kao mate­ri­jal, to jest kao građu, odnosno kao ogrjev (pre­rada drva, rez­ba­re­nje drva, namje­štaj od hras­tova drva, komad drva, cije­pa­nje drva…).

Oblici koji nas­taju prema pro­ši­re­noj osnovi ozna­čuju živo sta­blo, živu biljku (grana drveta, kroš­nja drveta, kora drveta, kućica na drvetu ili s drve­tom zna­nja).

Tako možemo raz­li­ko­vati izraze poput tre­ti­ra­nje drva (pri­mje­rice tre­ti­ra­nje mate­ri­jala pri pro­izvod­nji) i tre­ti­ra­nje drveta (na pri­mjer tre­ti­ra­nje biljke pro­tiv namet­nika) ili možemo sje­diti na drvetu (na grani sta­bla), ali i sje­diti na drvu (na trupcu, dasci ili kojem dru­gom komadu drva).

Zanim­ljivo je pri­po­me­nuti i da obje ime­nice pored jed­nine i mno­žine imaju i zbirne oblike: drv­lje i drveće.